VAZGEÇEMEM
- PERDE
Vazgeçemem, geçersem kendimden geçerim.
İnsan kolunu, bacağını bırakabilir mi?
Ruhunu bölüp, parçalayabilir mi?
Doğrudur, ağır gelir bazen.
Taşıyamaz olur insan.
Her şeyi bırakıp gidesi gelir.
Ancak bir parçasını değil, her şeyi.
Ölüme yürüyüş başlamıştır.
Bir kurban gibi katilini bulmaya gidiştir.
Neyi ararsan o çıkacaktır karşına.
Tutuşup da yanmamak her acıdan beterdir.
İnsanı ancak bir benzeri öldürebilir derler, doğrudur.
Usulca ve özenle koluna girersin,
Ürkek ancak kararlı,
Coşkulu ancak dikkatli yürürsün.
Cinayet mahalline götürürsün onu ve kendini.
Son bir tereddüt vardır katilinin gözlerinde,
Aslında istediğinin bu olduğunu bilse de.
O bıçak darbesini sonsuz bir açlıkla beklemektesindir.
Her anını ağır çekimde kaydedersin beynine.
Çeliğin pırıltısı kamaştırır gözünü ağır ağır kalbine
yaklaşırken.
Derken bir çığlık kopar içinden.
Katilinin gözlerine bakarsın.
Katiller cinayet mahallinde duramaz bilirsin.
Arkasını dönüp uzaklaşırken sana sunduğunu minnetle
kucaklarsın.
Birini öldürmek kolay iş değildir, anlarsın.
Ağır ağır akar gider can bedeninden.
Acı seni ölümün kucağına taşır.
O kucakta bulurken huzuru,
Yeni doğacak olanın hayali belirir.
Çırpınırsın beyhude,
Sanki tutsan elini, son bir ümit.
Ancak yapamazsın,
Ümit yaşama dairdir.
Ve sonsuz karanlık yutar seni.
- PERDE
Bir tepede açarsın gözlerini,
Etrafın sonsuz mavi ile çevrili.
Onca ışık ve renk gözlerini kamaştırır.
Bulanıktır önce, ancak bilirsin,
Manzara hayallerini aşmıştır.
Etrafını saran kokular,
Tüm hayatlarını sana taşır.
Hızla bir göz atar ve anlarsın.
İhtiyacın olan her şey senledir.
Kulaklarını keşfedersin, ilk sesle.
Ne öğütler, ne bilgiler, ne hikayeler anlatır sesler.
Duymaya hazırsındır artık.
Sonra bedenine bakarsın.
Kanatlarının renklerine hayran kalırsın.
Bilirsin, kibir günah yazılmaz yeni doğanda,
Şefkatle fısıldanmıştır kulağına.
Yavaş yavaş doğrulursun, kanatlarını gerersin.
Derken Ulysseus’u fark edersin.
Gemileri hazırlıyor yeni bir yolculuğa.
Gülümseyerek bakar sana.
Kırlaşmış saçları bilgelikle,
Gözleri hep bir oğlan çocuğu.
Onun muhteşemliğine bakakalırsın,
Hayranlıkla tadını çıkarırsın.
O senin ruhunun diğer yarısı, tanırsın.
Kardeşindir, ağabeyindir, babandır, katilindir, aşığındır,
yoldaşındır.
Tüm zarafetinle eğilirsin önünde,
Çünkü bilirsin o olmadan eksiksin.
Sonra kanatlarını açar,
Ve yarattığın dünyayı keşfe çıkarsın.
Aslında her şey bir hikayedir, bilirsin.
Ancak vazgeçemezsin, vazgeçmezsin.
Teslimiyete bir uçuş başlar, kanatlarını açtığın yerden.
25
Şubat 2012
